Terug van weggeweest

Het heeft even geduurd (we zijn alweer een maand thuis), maar hier is het eerste deel van ons reisverslag. Wat zijn we lang weggeweest en wat hebben we veel gezien en meegemaakt. In 7 weken tijd hebben we 7000 mijl (ruim 11.000 km) gereden. Onvoorstelbaar. Hanna en Hotse hebben zich erg goed gehouden in de auto.

Begin juli zijn Alex, Karin, Jesse en Nikki een weekje bij ons in huis geweest. Op 11 juli zijn we samen richting Yellowstone National Park (NP) in Wyoming vertrokken. Een paar honderd kilometer voor het park veranderde het landschap in een fluwelen deken van dor gras. Uitgestrekt lang. Daarna kwamen er bergen in allerlei gesteentes. Via Grand Teton NP zijn we Yellowstone binnengekomen. Dit is het oudste NP van de wereld. Een hele bijzondere plek. Het leek sprookjesachtig op sommige plaatsen.

Yellowstone heeft heel veel geisers binnen het park. De bekendste is Old Faithful, die om de 91 minuten spuit. Vrij dicht onder het aardoppervlakte ligt een enorme hoeveelheid magma. Men zegt wel, dat wanneer dit tot eruptie komt, heel Noord-Amerika onder de as komt te liggen. Door de vele geisers komen er ook veel mineralen vrij, die gretig door de dieren worden genuttigd. Een aantal rivieren hebben zelfs een aangename temperatuur, omdat het water door alle hitte wordt opgewarmd. Hier hebben wij gretig gebruik van gemaakt om ons te wassen in de rivier, aangezien er geen douches waren.

We stonden op Madison campground en van daaruit hebben we vele geisers, bassins, watervallen, modderpoelen, hotsprings en dieren gezien. Ondanks dat het hoogseizoen was, was het niet overdreven druk. In het park hebben we bizons, pronghorns (gaffelbok) en elk (wapiti herten) gezien. Prachtig en erg indrukwekkend. Beren hebben we helaas niet gespot. Op de camping werd er wel voor gewaarschuwd. We kregen dan ook een hele lijst mee voor ‘bear safety’, zoals ze dat hier noemen. Al het eten moet in je auto bewaard worden en zelfs je toilettas. Even een restje thee in de bosjes gooien gebeurde dan ook niet, want dat trekt de bruine vriendjes aan.

Op maandag 15 juli hebben we afscheid genomen van de familie Roos en hebben wij via de westkant het park verlaten, op naar onze volgende bestemming; Lake Tahoe in Californië. Maar voordat we daar waren moesten we eerst de staten Idaho en Nevada doorkruisen. We gingen de hitte in van rond de 40 graden. Dessert here we come! In Idaho hebben we op een State Park camping gestaan. Dit zijn meestal sobere campings al dan niet met stroom, water of een douche. Deze had gelukkig wel een douche. Wat kan dat lekker zijn na een paar dagen. Hoite en Hotse hebben ’s avonds hun hengel uitgegooid en zich laten omringen door pelikanen en honderden zwaluwen.

De volgende dag staken we de grens met Nevada over. De staat van woestijn, gelegaliseerde prostitutie en van casino’s. De eerste stad waar we doorheen reden heette dan ook heel toepasselijk: Jackpot. Hoe verzinnen ze het. We hadden de hele dag gereden en vonden een klein plaatsje (gehucht), Humboldt. We kwamen terecht bij een privécamping waar we bij hoge uitzondering toch mochten overnachten en ook nog eens gratis. We waren de enige gasten. We vonden een prachtig plekje onder de bomen aan de Humboldt River. Overal lag zand, zand en nog eens zand. Dit was een grote speelplaats en de kindjes zagen er binnen de kortste keren uit als kleine straatschoffies.

Op woensdag 17 juli kwamen we aan bij Lake Tahoe. Het was er erg druk. Na bij verschillende, overvolle campings vonden we toch nog een plekje. Een geluk bij een ongeluk. Een stelletje van beiden 18 jaar oud mochten niet kamperen, omdat ze nog geen 21 waren!! Ja echt… Ze mogen wel vanaf 16 jaar in een auto stappen en heel Amerika doorrijden, maar ze mogen niet in een tent slapen. Hoite speelde hier handig op in door te zeggen dat wij (als volwassenen) op hen zouden passen, als we de campingplaats zouden delen. De dame achter de balie kon toen niets anders doen dan hen accepteren en ons ook. Het stelletje was dolblij. Ze waren zo blij dat we hun plek 2 nachten gratis mochten delen. Ze wilden geen geld van ons accepteren, want we hadden hen zojuist een 4 uur durende reis naar huis bespaard. De plekken hier in Amerika zijn 2 tot 4 keer zo groot als in Europa. We hadden totaal geen last van elkaar en wij als ‘oppassers’ hebben het stel snel de vrijheid weer gegeven door naar het meer te gaan. Naast ons bleken erg leuke mensen te staan met ook een jongen (Kai) en een meisje (SheBella). Een Brit getrouwd met een Amerikaanse. Hij bleek een heel goede kajakker te zijn (hij heeft als eerste kajakker in 17 dagen om Vancouver Island heen gepeddeld en in zijn eentje nog even om heel Engeland heen). De kinderen konden het goed met elkaar vinden en Hotse miste Kai al snel, nadat we na 2 dagen weer afscheid moesten nemen. Dat was wel eens lastig voor hem. Net nadat je vriendjes hebt gemaakt, moet je ze ook alweer uitzwaaien. Shawn en Gina nodigden ons nog uit in Fairfax, vlak boven San Francisco. Mochtten we in de buurt zijn, dan waren we van harte welkom.

Wij vervolgden onze reis naar Yosemite NP. Via de oostkant leidde een prachtige bergweg ons naar ruim 3000 meter hoogte. Vlak voor de ingang van het park vonden we op de valreep nog een kampeerplekje. Alle campings waren wederom vol. Gelukkig konden we met onze kleine vouwwagen op een parkeerplaats van iemand staan (voor nop, ja alweer, het werd bijna een sport, haha). De autoritaire campinghost was er eerst niet zo gecharmeerd van, maar ging uiteindelijk toch over stag. Regels zijn regels in Amerika en die zijn er niet om overtreden te worden. Tot op het enge af. Enfin. De mensen die hun parkeerplaats aan ons afstonden hadden hun tentjes wat hogerop staan en nodigden ons uit om verse forel uit het bergmeer te komen eten. Wat een fantastisch mooie plek. Magisch bijna.

De volgende ochtend waren we voor 07.00 uur in het park, aangezien er veel drukte werd verwacht. We hebben een ochtendwandeling gemaakt over de Tuolumne Meadows. Zo in de vroegte was het adembenemend mooi. Heel sereen met muildierherten die aan het drinken waren uit een meertje. Daarna zijn we naar de Bridal Veil Fall (bruidssluier waterval) geweest die bijna was opgedroogd. In Yosemite Valley hebben we naast een houten kerkje lekker gepicknickt. Rond een uur of 13.00 was het bloedheet (35 graden op 3000 m. hoogte) en heel erg druk. Toen hebben we het park weer verlaten. Amerika kampte dit zomer met grote droogtes en vele hittegolven. Eind augustus vernamen we dan ook dat het noordwesten van Yosemite helaas in een grote vuurzee was veranderd ten gevolge van blikseminslag.

Nadat we het park hadden verlaten besloten we om toch maar door te rijden naar Fairfax. Dat was nog 4 uurtjes rijden. Gelukkig waren we van harte welkom en zelfs de wasmachine mocht gebruikt worden. Na 10 dagen zonder te hebben gezeten, waren onze kledingtassen dan ook meer dan leeg. Sean was thuis met de kinderen en Gina moest helaas werken. Zij is een brandweervrouw + een paramedicus. Een flinke job dus. Aangekomen in de Bay Area waren we weer in een heel andere omgeving. Een aangename temperatuur en alles groeide en bloeide welig. Prachtig om zoveel kleuren te zien en groen gras. Zondag 21 juli zijn we naar Point Ray geweest aan de kust bij South Beach. Hier zijn we naar de vuurtoren geweest en Hanna heeft voor eerst de zee gezien. Ze vond het maar nat en koud. Het zand vond ze leuker.

Na 2 nachten in Fairfax te hebben doorgebracht, hebben we ons boeltje weer gepakt en zijn we naar Santa Rosa gegaan. Daarna hebben we Mount Shasta bezocht in het noorden van Californië. Onze camping lag aan Lake Siskiyou. Wederom hadden we 40 graden hier. Deze plaats schijnt normaal veel koeler te zijn. We hebben lekker gezwommen en een waterfiets gehuurd. Hotse en Hanna vonden het fantastisch.
Bij de lunch kregen we bezoek van een black tail deer. Die was op zoek naar eten. Wel heel bijzonder om zo dichtbij een hertje te zien.

Na deze hitte waren we wel toe aan wat koelere temperaturen. Op naar de kust van Oregon. Maar hierover meer in deel 2.

Liefs,

Hoite, Haike, Hotse & Hanna